«Ανάθεμα την ώρα ποιος ορίζει εδώ
το ανάποδο βαφτίζει και το λέει σωστό»
Οδ. Ελύτης, «ο Ήλιος ο Ηλιάτορας»
«Πάλιν Ηρωδιάς μαίνεται, πάλιν ταράσσεται, πάλιν ορχείται, πάλιν την κεφαλήν Ιωάννου ζητεί λαβείν επί πίνακι». Θέλω να ρωτήσω; Ποτέ στα τριάντα χρόνια που είμαι δάσκαλος, κυρίως Ε’ και Στ’ δημοτικού, δεν άκουσα γονέα να αναφέρει κάτι, να διαμαρτύρεται, για απουσία της σεξουαλικής αγωγής στο δημοτικό σχολείο. Ποτέ! Μάλιστα, όταν στις ενημερώσεις γονέων γινόταν συζήτηση γι’ αυτό το τόσο λεπτό θέμα, όλοι οι γονείς συμφωνούσαν ότι οι μόνοι αρμόδιοι να καθοδηγήσουν τα παιδιά τους είναι οι ίδιοι και δεν έχει καμμιά δουλειά το υπουργείο να εμπλέκεται σ’ αυτήν την κρίσιμη διαδικασία. Γιατί λοιπόν και πάλιν «η Ηρωδιάδα», ή καλύτερα ο Ηρώδης, ταράσσεται; Το 2008, η απόπειρα εισαγωγής του μαγαρισμού αγνών ψυχών που ονομάζεται «Σεξουαλική Αγωγή» απέτυχε, χάρις στην σθεναρή αντίσταση Συλλόγων Γονέων, της Ομοσπονδίας Πολυτέκνων, της Εκκλησίας. Τώρα τι άλλαξε; Μας ταλαιπώρησαν οι προηγούμενοι, οι εθνομηδενιστές, πολέμιοι της οικογένειας με τις «θεματικές-(εμετικές)- «εβδομάδες» τους, με τις «διαφορετικότητες» και όλες τις διαστροφές της οικουμένης, τώρα γιατί «οι νοικοκυραίοι της Νέας Δημοκρατίας» επανέρχονται;
Το 2008 είχα δημοσιεύσει ένα κείμενο με τίτλο; «Τα τσίσα του Ασκητή στο δημοτικό σχολείο». Τα τότε βιβλία για την Σεξουαλική Αγωγή τα είχε γράψει ο γνωστός τηλεσεξολόγος Θ. Ασκητής και από κάποιες φράσεις των βιβλίων του είχα «εμπνευστεί» τον τίτλο. (Δεν γνωρίζω αν θα χρησιμοποιηθούν τα δύο βιβλία του Ασκητή. Αν ισχύει θα δημοσιεύσουμε αποσπάσματα για να γνωρίζουμε τα μέσα καταμόλυνσης αθώων, αγνών και ανύποπτων παιδικών ψυχών).
Από το παλαιότερο κείμενο αποσπώ κάποια ερωτήματα που και σήμερα νομίζω ισχύουν:
Πρώτον: Δεν θα έπρεπε πρώτα να εφαρμοστεί πειραματικά η σεξουαλική αγωγή σε κάποια σχολεία, να εξαχθούν συμπεράσματα, να ανιχνευτούν αντιδράσεις μαθητών και γονέων και να διαπιστωθεί η καταλληλότητα των εγχειριδίων ή του μαθήματος και η ωριμότητα των μαθητών να την αποδεχτούν;
Δεύτερον: Ο Ευάγγελος Παπανούτσος, ο σοφός παιδαγωγός, μιλώντας κάποτε γι’ αυτό το θέμα είχε πει: «Δεν είναι εύκολο πράγμα να μιλήσεις στα παιδιά για το σεξ, χωρίς τον κίνδυνο να τα φοβίσεις, να τα γεμίσεις με αηδία ή το χειρότερο να τα οδηγήσεις σε εκτραχηλισμούς». Μπορεί μια τόσο λεπτή και σοβαρή διαπαιδαγώγηση να φύγει από τα χέρια των κατ’ εξοχήν αρμοδίων, των γονέων και να περάσει στα χέρια ανθρώπων που μπορεί να είναι-ποιος τους γνωρίζει;- ακατάλληλοι ή ακόμη και ανήθικοι ή διεστραμμένοι;
Τρίτον: Κανείς δάσκαλος δεν έχει τις γνώσεις και την εμπειρία που απαιτεί ένα τόσο κρίσιμο θέμα. Πώς θα το διδάξει; Είναι έτοιμοι οι γονείς να εμπιστευτούν σε αναρμόδιους και ακατάρτιστους, σ’ αυτό το είδος της αγωγής, εκπαιδευτικούς, όταν ο φυσικός του χώρος είναι το σπίτι;
Τέταρτον: Έχουμε ως λαός το προνόμιο να είμαστε πίσω από τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Έτσι μας δίνεται η δυνατότητα να επωφεληθούμε από τη λάθη και τις αστοχίες που ξεβράζονται. (Είδαμε πώς κατέρρευσαν τα λαμπρά κατά τα άλλα συστήματα υγείας τους. Μία ροπή, ένας ιός, και ταύτα πάντα ονείρων απατηλότερα).
Όμως ως μειονεκτικοί Βαλκάνιοι χάσκουμε έκθαμβοι από τις «επιδόσεις» της Βαβυλώνας Δύσης, τις μιμούμαστε άκριτα και αλόγιστα. Είχα διαβάσει παλαιότερα πως στη Σουηδία, χώρα που διδάσκεται η σεξουαλική αγωγή, έχουν αυξηθεί κατακόρυφα οι εγκυμοσύνες σε δεκατριάχρονα και δεκατετράχρονα κορίτσια, με παράλληλη αύξηση των αφροδίσιων νοσημάτων.
Έχω κρατήσει μια είδηση που δημοσιεύτηκε στην εφ. «Ελευθεροτυπία», της 24ης Μαΐου 2005. Συνέβη στην Αγγλία. «Τρεις αδελφές 16, 14 και 12 ετών είναι κιόλας μητέρες. Δύο απ’ αυτές δεν έχουν καμμία σχέση με τους μπαμπάδες των παιδιών τους.
Η μητέρα τους κ. Άτκιν είπε στην εφημερίδα «Sunday Mercury» ότι τα κορίτσια της καταστρέψανε τη ζωή τους και την δικιά της ζωή, εξαιτίας της κακής εκπαίδευσης σε θέματα σεξ που λαμβάνουν τα παιδιά στα δημόσια σχολεία της χώρας».
Ήδη η τάση διεθνώς είναι να φύγει από το σχολείο η σεξουαλική αγωγή και να ξαναγυρίσει στο σπίτι.
Γιατί, λοιπόν, αυτή η σπουδή; γιατί και πάλι ουραγοί των εξελίξεων; μήπως για εμπορικούς σκοπούς; Μήπως για ακόμη ταπεινότερους σκοπούς οδηγηθούμε στον εξευτελισμό μιας τόσο ιερής λειτουργίας, του έρωτα, που όπως λέει ο άγιος Χρυσόστομος, «ο Θεός την εγκατέσπειρε στην ψυχή του ανθρώπου». «Πρώτον μεν ουν αυτό (το παιδί) θεαμάτων αισχρών και ακουσμάτων απάγωμεν», να απομακρύνουμε τα παιδιά από αισχρά θεάματα και ακούσματα, λέει ο ίδιος άγιος στην έξοχη πραγματεία του «Περί κενοδοξίας και ανατροφής τέκνων», η οποία θα έπρεπε να διδάσκεται στα παιδαγωγικά τμήματα, που παραμένουν αιχμάλωτα στην νεοταξική…παρανόηση.
Όπως εύστοχα έχει ειπωθεί όλη αυτή η βιασύνη να διδαχτούν τα παιδιά την σεξουαλική αγωγή είναι ένας πυρήνας απο-αθωοποιήσεως. Εάν όλα τα μυστήρια των ψυχών και των σωμάτων μας ξεγυμνωθούν, η σημαντική γοητεία του «ζην» και του «αναπτύσσεσθαι» έχει αποκλειστεί. Κάθε πράμα στον καιρό του λέει ο σοφός λαός μας. Η δυναμική αντίδραση να επαναληφθεί. Να μην περνούν αντουφέκιστα όλα τα εθνοκτόνα νομοθετήματα. Μας έκλεισαν τους ναούς, να μην μας «κλείσουν» και τα σπίτια μας. Η οικογένεια είναι το έσχατο οχυρό που μας απέμεινε και ως κοινωνία και ως έθνος. Ας μείνει και κάτι όρθιο…
Δημήτρης Νατσιός
Δάσκαλος – Μέλος ΙΗΑ
Κιλκίς
– Κι εγώ συμφωνώ ότι δεν χρειάζεται να μιμούμαστε σώνει και καλά άλλες χώρες σε ό,τι κάνουν. Κάθε χώρα έχει δικές της ιδιαιτερότητες και επιπλέον δεν σημαίνει πως ό,τι γίνεται σε άλλες χώρες είναι άξιο προς μίμηση. Επειδή κάποιες χώρες τυχαίνει να έχουν ανταγωνιστικότερη βιομηχανία και οικονομία (που δινει ψευδαίσθηση “ανώτερου πολιτισμού”) -και η οποία, βιομηχανία, όποτε θέλει φεύγει από εκεί και πάει όπου έχει φτηνότερα εργατικά χέρια- δεν σημαίνει πως αυτές οι χώρες είναι άξιες προς μίμηση σε όλα.
– Συμφωνώ επίσης ότι όπως ακριβώς δεν χρειάζεται να σου μάθει το σχολείο πώς κάνεις μπάνιο, τί πρέπει να τρως ή τι ταινίες να βλέπεις, έτσι ακριβώς δεν χρειάζεται να επέμβει σε αυτόν τον τομέα, που όπως ειπώθηκε, είναι εξαιρετικά κρίσιμος για πολλούς και σε πολλά, και ο καθένας πρέπει να φροντίσει να εξερευνήσει και να μάθει μόνος του (ουσιαστικά, πρέπει να εξερευνήσει πρώτα τον εαυτό του και μετά ότιδήποτε άλλο).
– Η υπαγωγή ενός τέτοιου αντικειμένου στην αρμοδιότητα της επίσημης εκπαίδευσης, αφαιρεί κάθε ρομαντισμό (όπως επίσης ειπώθηκε).
– Πίσω από κάθε μάθημα -πέραν των πολύ βασικών, όπως πχ φυσικο-μαθηματικά, ιστορία και νέα ελληνικά- πρέπει πάντα να αναρωτιέται κανείς μήπως κατευθυντήρια δύναμη πραγματική δεν είναι τυχόν αγαθές προθέσεις του υπουργείου να διαδώσει γνώση (η οποία άλλωστε πια αποκτάται και απ’ το διαδίκτυο, με ατομική ευθύνη, ελευθερία και αυτοδιαχείριση του καθενός), αλλά μήπως κρυφά μικρο-συμφέροντα, όπως να λχ να βολευτούν κι άλλοι σε διδακτικές ώρες (είτε ως έκτακτοι είτε ως μόνιμοι), Όπως ακριβώς σε κάποια σχολεία διδάσκονται λχ κι άλλες ξένες γλώσσες εκτός της αγγλικης που είναι η μόνη επίσημα διεθνής, έτσι ακριβώς μπορεί να θέλουν τώρα να βάλουν και διδακτικές ώρες για “σεξουαλική διαπαιδαγώγηση”, μόνο και μόνο για να δικαιολογήσουν επιπλέον απασχόληση προσωπικού σε κάτι άχρηστο (και επιπλέον ίσως επιζήμιο) για λόγους τέτοιου πολιτικού κέρδους
Ανέκαθεν στον Ελληνικό χώρο (αλλά και σε πλείστες άλλες χώρες) η εκπαίδευση (ιδίως η μέση) ήταν χωριστή σε αρρένων και θηλέων.
Τα κορίτσια φορούσαν τη μπλε ποδιά και τα αγόρια πηλήκιο, πειθαρχούσαν σε κανόνες κουρέματος, ενδυματολογικής & κοινωνικής συμπεριφοράς εντός και εκτός σχολείου και δεν κυκλοφορούσαν ασκόπως σε δρόμους και πλατείες.
Τους ανετίθεντο κατοίκον εργασίες και η οικογένεια εζήτει τη βοήθεια εκπροσώπων του σχολείου (παιδονόμων καλουμένων) γιά την εντός ή και εκτός οικογενείας συμπεριφορά των μαθητών.
Στο Πανεπιστήμιο λόγω ωριμότητος η εκπαίδευση ήταν και παραμένει μέχρι σήμερον μικτή, ακόμη και στις στρατιωτικές σχολές. Στις τελευταίες τυχόν εκτροπές ελέγχονται πειθαρχικά.
Βοηθούσαν στο σωστό μεγάλωμα της νεολαίας η Εκκλησία με τα χωριστά κατηχητικά και τη λατρεία (χωρίζοντας τα φύλα, ακόμη και των ενηλίκων σε θέσεις ανδρών δεξιά και γυναικών αριστερά ή στο γυναικονίτη), το σχολείο με τον υποχρεωτικό τότε εκκλησιασμό (έπαιρναν απουσίες των αδικαιολογήτως μη εκκλησιαζομένων μαθητών, οι οποίες προσεμετρώντο στη διαγωγή του μαθητή) και η κοινωνία με την αποδοχή της πειθαρχημένης συμπεριφοράς των νέων.
Το κάπνισμα (ως πρώτη βαθμίδα εισαγωγής στα ναρκωτικά) απηγορεύετο ως και η φοίτηση σε όποιουδήποτε είδους καφεμπάρ ή ανάλογα κέντρα ημερήσιας ή νυκτερινής διασκέδασης των νέων.
Την ανωτέρω εικόνα την έζησα ο ίδιος σε όλη μου την προσωπικήν εκπαιδευτική πορεία και την διεπίστωσα εσχάτως να εφαρμόζεται και σε άλλες πειθαρχημένες χώρες (όπως η Ιαπωνία), όπου ο σεβασμός των μαθητών και η πειθαρχία στους κανόνες του σχολείου ήταν όπως παραπάνω περιγράφεται.-
Όταν στην 6η Δημοτικού (κατά παράκληση της Δ/νσης του σχολείου) εδίδασκα ως ιατρός αμισθί την Ανθρωπολογία, όταν έφθανα στο γεννητικό σύστημα (καίτοι μου ζητούσε η Δ/νση του Σχολείου να το διδάξω χωριστά σε αγόρια και κορίτσια, σε αρκετά από τα οποία είχεν αρχίσει και η έμμηνος ρύση) αρνήθηκα τη χωριστή διδασκαλία ιδίως του κεφαλαίου αυτού και ενέπνεα στα παιδιά το σεβασμό τους στην υψίστη λειτουργία της ανθρώπινης αναπαραγωγής, εξηγώντας τη σοφία του Δημιουργού ακόμη και στις λεπτομέρειες, τις οποίες πρέπει ο καλλιεργημένος άνθρωπος πάντοτε να σέβεται και να θαυμάζει !
Σωτ. Παναγέας
ΣΩΣΤΟΤΑΤΟΣ!!!