Ιούλιος 29, 2015
By Dr. John Psaroudakis
Παρακολουθώ την ελληνική χρηματοοικονομική κρίση και τα σxετιζομενα γεγονότα από πολύ κοντά τα τελευταία πέντε χρόνια. Λυπούμαι πολύ που η Ελλάδα έχασε καλές ευκαιρίες να διαπραγματευθεί πολύ καλύτερες συμφωνίες για τις υποχρεώσεις της προς τους δανειστές.
Συνοπτικά, τόσο ο κ. [Κώστας] Καραμανλής ως και ο κ. [Γιώργος] Παπανδρέου έχασαν αρκετές ευκαιρίες για να διαπραγματευτούν με τους δανειστές μια πολύ καλύτερη συμφωνία από τo πρώτο μνημόνιο και να βάλουν την Ελλάδα σε πολύ καλύτερη θέση για την διαπραγμάτευση των μετέπειτα μνημονίων.
Ο κ. Καραμανλής έχασε την μεγάλη ευκαιρία να πάει στην αγορά και να δανεισθεί η Ελλαδα 40+ δις ευρώ για να αντισταθμίσει τις πληρωμές που έπρεπε να γίνουν και να ενισχυθεί έτσι η θέση της χώρας στις διαπραγμάτευσεις για το επερχόμενο τότε Μνημόνιο. Η αγορά το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 2009 ήταν πολύ ευνοϊκή για τα ελληνικά ομόλογα, αν θυμάμαι καλά.
Επί του παρόντος, τα προβλήματα χρέους της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας έχουν διαχωριστεί απότο ζήτημα του ελληνικού χρέους. Πιστεύω ότι οι Ευρωπαίοι έχουν αναπτύξει ένα στρατηγικό και χρηματοοικονομικό σύστημα άμυνας για να μην έχει αρνητικές επιπτώσεις το ελληνικό χρέος στο χρέος των άλλων. Αυτό εχει αποδυναμώσει σοβαρά τη θέση της Ελλάδας.
Ως εκ τούτου, τότε ήταν η κατάλληλη στιγμή να διαπραγματευτεί η Ελλαδα καλύτερες συμφωνίες που οι Ευρωπαίοι φοβούνταν το φαινόμενο του ντόμινο. Δυστυχώς δεν υπάρχει τωρα πια μια τέτοια ευκαιρία!
Επίσης, κατά την κρίση και την εμπειρία μου τόσο ο δανειστής οσο και ο οφειλέτης έχουν ευθύνες.
Ο δανειστής είναι υπεύθυνος για τη διεξαγωγή μιας έρευνας σε βάθος σχετικά με τον οφειλέτη για να προσδιοριστεί ο κίνδυνος του δανείου και, φυσικά, ο οφειλέτης έχει την ευθύνη να κάνει τα αναγκαία σχέδια για να είναι σε θέση να εξοφλήσει το χρέος και τους τόκους που έχουν συμφωνηθεί. Και πάλι κατά την κρίση μου, με βάση την εμπειρία μου, οι ευθύνες αντιστοιχούν περίπου στο 30% για το δανειστή και 70% για τον οφειλέτη. Αυτό θα αντιστοιχούσε σε ένα κούρεμα η διαρύθμιση του χρέους, ύψους 30% περίπου.
Αυτό το είδος διαπραγμάτευσεων απαιτεί ικανή και έμπειρη ηγεσία, που έχει το θάρρος, την αποφασιστικότητα, αφοσίωση και γνώση των λεπτομερειών με ένα σφαιρικό στρατηγικό τρόπο , και βεβαίως την εθνική υποστήριξη.
Επιπλέον, η κυβέρνηση θα πρέπει να έχει σοβαρές διεθνείς δημόσιες σχέσεις που βασίζονται στην αλήθεια. Όχι ψευτονταϊλίκια και υπεροπτικές συμπεριφορές που δημιουργούν αρνητικές εντυπώσεις και θέσεις, κτλ.
Φυσικά είναι προς το συμφέρον των δανειστών να αποσπάσουν όσο το δυνατόν περισσότερο από τον οφειλέτη και να ασκήσουν μέγιστη πολιτική και οικονομική πίεση για να επιτύχουν τους στόχους τους.
Η Ελλάδα παράλληλα θα πρέπει να καθιερώσει μια αναδιάρθρωση της οικονομίας, που θα είναι ανταγωνιστική, και να επιβάλει ενα υποφερτό επίπεδο λιτότητας, αυτό ήταν / ειναι αναπόφευκτο,
Οι μεταρρυθμίσεις είναι απολύτως απαραίτητες.
Οι επιχειρήσεις, τα συνδικάτα, η κυβέρνηση και άλλοι λειτουργικοί παράγοντες πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους για τη βελτίωση του έθνους και όχι να επικεντρωθούν μόνο στο στενό ατομικό και κομματικό συμφέρον τους!
———-
I totally agree with you but, if I understood the Greek well, there is one more significant detail that everyone seems to miss. That is the simple fact that in any lending situation, the lender is not obligated to lend the money. Therefore, the borrower is obligated to do whatever the lender demands or go elsewhere for the loan. The borrower is never in a position to set the rules.
Under normal situation, Mr. John Evans is 100% correct with a small exception.
We are talking here about members of the European Union which is a kind of a brotherhood of nations. In simiral situations, usually, the big brother is helping the week one which is not the case of the EU and Greece.
Here we have a situation at which the big brother takes advantage of the poor one. He even tries to take over the assets and even the homes of the poor brother .
Is that what we call brotherhood of nations in modern times?
Is that what we call European Union?
If it is true, who needs enemies?
Evangelos Rigos
The administrator.
An inlenligett answer – no BS – which makes a pleasant change
Hello John and Captain Rigos, Yes the lenders are not “obligated” to the borrowers. However, the lenders are obligated to their Board of Dierectors and Share Holders to conduct a due dilligence to determine the level of risks with regards to geting paid back. The level of risk involed determines, at that time, the level of the debt to be, realistically, paid back. This gives the borrower an advantage for negotiation for a reduction of debt by either extending the time schedule for paying back with a lower interests rate by a “haircut”. My thoughts were on negotiating opportunities and not on contractual obligations. I have negotiated with banks in such situations when I baught underperforming businesses that had debt that could not be paid by the company. The fundamentals are the same and osmewhat more advantageous to a nation with huge debt like Greece if the leaders know what to do and how to negotiate and not worry about their political survival or run the country out of cash first or close the banks and then negotiate!!!!!!!!
Hello Captain Rigas, your answer to my comment sounds just like all my Greek friends. The Greeks I know are all warm wonderful people who still believe in friendship, family values, and filotimo. Unfortunately, agreements among nations are never based on any of those. They are based solely on mutual benefit. In other words, they are based on simferon. It is unfortunate but it is the hard cold truth. The other thing that makes it complicated is that the leaders of Europe are all politicians and the only thing they care about is votes. They have to be careful how they spend their voters tax money or they won’t get reelected. They don’t care what the Greek people want or need. They only care what their voters want.