Αυγερινός

Αυγερινό θα κάμει ταχυδρόμο,
θα γράψει γράμμα και καλή γραφή,
πρωί-πρωί σαν προσευχή να στείλει
στον Έρωτα, που πλήγωσε Ψυχή!

Εσπερινός, το δίδυμο τ’ αδέρφι,
θα τρέξει βοηθός, αν χρειαστεί,
τη νύχτα μέρα μόνιμα θα κάμει,
μέχρι το θήραμα θενά βρεθεί.

Κι όταν ο ήλιος γύρει προς τη δύση,
το φεγγαράκι φωτεινό θα βγει,
συναθλητής αντάξιος αγώνα,
σύνδεσμος διεστώτα συγκρατεί.

Μέγας σοφός ή και θεός, που βρήκε
γραμμάτων δύναμη την γονική,
αισθήματα, νοήματα παράγουν,
χωρίς τον ήχο, δίχως τη φωνή!

Το γράμμα δένεις σ’ ένα περιστέρι,
δίνεις σε ταχυδρόμο πιστικό,
αγέρα σκίζει, πέλαγος μεγάλο,
και φτάνει στο σκοπό τον τελικό.

Τρεμάμενα τ’ αγαπημένα χέρια
το παίρνουν και τα δάκρυα κυλούν,
στο στήθος η καρδιά χοροπηδάει,
τα μάτια διαστέλλονται να δουν.

Μικρό χαρτί, λίγα τα γράμματά του,
μα τι βαθιά του Έρωτα πηγή,
πίνει Ψυχή, αγάλλεται και χαίρει,
τον πόνο χωρισμού τον λησμονεί!

Ο νους πετά, σαν τον αετό διαβαίνει,
κοντά στην ερωμένη παροικεί,
δύναμη φαντασίας ανασταίνει,
γλυκές στιγμές που ζήσανε μαζί.

Ανάμνησης είναι γλυκό το δώρο,
σαν μελωμένο σύκο θερινό,
με της Ελλάδος ήλιο στεγνωμένο,
ερωτικό, πολύ δυναμικό!