Απαλλαγμένος λόγος ο δικός του,
από σοφών στολίδια περιττά,
θα γίνει με το πέρασμα του χρόνου
συμπυκνωμένης σκέψης εκφορά.

Των ποιητών πετάγματα γενναία,
της φαντασίας άκρατα παιδιά,
στη σκέψη δεν ταιριάζουν τη δική του,
δεμένη με του Λόγου τα δεσμά.

Κατηγορίες πολλαπλές θα δέσει,
προτάσεις για να δώσει λογικής,
συλλογισμούς καλά θα συνδυάσει,
αλήθειας θα γίνουνε φορείς.

Πλατωνικές ερωτικές οι πτήσεις,
που θέλγουν και θωπεύουν τις ψυχές
θνητών πολλών των ταλαιπωρημένων,
Αριστοτέλης βλέπει σαν ψευτιές.

Ψυχή, από το σώμα ξεκομμένη,
αδύναμη, σαν σώμα το νεκρό,
δεν δύναται για να δεθεί με άλλο
σώμα ζεστό, οργανικά μεστό.

Αθάνατο μέρος θνητού κανένα,
μόνος ο νους ο θείος του σοφού,
ο θεατής όντων των αθανάτων,
μπορεί να ενωθεί με τ’ Ουρανού!

Καθώς το κάλλος κόρης της παρθένου
τραβά με δύναμη ερωτική
βλέμμα του εραστή το μαγεμένο
και δέσμιο για πάντα τον κρατεί,

παρόμοια Νους ο κοσμικός και μέγας
του φιλοσόφου νου τον προσκαλεί
φως εκ πηγής φωτός να παραλάβει,
σαν φάρος μακρινός να φωτιστεί!

Της αρετής στενό το μονοπάτι,
ανάμεσα περνάει από γκρεμούς,
κακίας το ζηλόφθονο το μάτι
πασκίζει να πλανέψει τους πολλούς.

Και το πολύ και το πιο λίγο βλάπτει,
η αρετή στο μέσον κατοικεί,
την ηδονή σαν Καλυψώ τη βλέπει,
πράττει καλά και δεν παραστρατεί.

Στου χρόνου τα γυρίσματα ο Κόσμος
αιώνιος μαζί και σταθερός.
Εφήμερα τα πλάσματα καλούνται
ανθρώπινος της γης πολιτισμός.

Πολλές της πολιτείας οι προφάσεις,
πολλών ειδών αρχές επιστατούν,
στην κράση και την αρμονία πάντων
την κλείδα της αρίστης θα τη βρουν.

Πολιτικής προπύλαια και βάση
της ηθικής παράγγελμα θα μπει,
της αριστείας έπαινος προσμένει
τον πρώτον αρετής αγωνιστή.

Πολίτες πόλεως ευνομουμένης
στα χέρια τους κρατάνε το κλειδί
ευδαιμονίας καλά βασισμένης,
στο βάθρο που καλείται αρετή!

Από δικαιοσύνη πάνω μπαίνει
φιλία, της πολιτικής αρμός,
ομόνοιας με το σκοινί που δένει
την πόλη, σαν των πάντων ο δεσμός.

Ισότητα μονάχα για τους ίσους,
όσοι μπορούν τα βάρη να κρατούν
της πόλεως που κυβερνούν πολίτες,
άρχοντες που στο νόμο πειθαρχούν.

Των πολιτών οι άριστοι μπορούνε
της αριστείας αμοιβή να βρουν,
στων ελευθέρων έπαινο που ξέρουν
τον εκλεκτό δεόντως να τιμούν.

Πολλούς Ελλάς γέννησε φιλοσόφους,
θρεμμένους με αλήθειας καρπό.
Αριστοτέλης πάλεψε, σαν γίγας,
να κάμει τον δικό του πιο καλό!

X. K. E.