Τη γλώσσα, που σου δώσανε Θεοί,
Ελληνική με κλέος φορτωμένη,
σαν Άτλας να κρατήσεις και καλή
να τη χαρίσεις και στην Οικουμένη!

Πανευτυχής σε τούτη τη ζωή
αν βύζαξες, με μητρικό το γάλα,
της Ελληνίδας γλώσσας τη φωνή,
σύμφωνα και φωνήεντα μεγάλα.

Καλότυχος, αν μπόρεσες κι εσύ
τη θεία τούτη γλώσσα να μιλήσεις,
παίζοντας με παιδιά μες την αυλή,
άντρας προτού γενείς και τη νοήσεις.

Καλότυχος, ως νέος μαθητής,
αν έμαθες καλά την αλφαβήτα
και πάσχισες, σαν άλλος Ηρακλής,
να μη γνωρίσεις στη ζωή την ήττα.

Καλότυχος πολύ και φοιτητής,
αν κράτησες τον Όμηρο στο χέρι,
και νόησες της ποίησης ρυθμό
να διαπερνά καρδιά σου σα μαχαίρι!

Καλότυχη και φίλων συντροφιά,
που πέρασε την ώρα μελετώντας
διάλογο του Πλάτωνος και μια
ωδή Πινδαρική διερευνώντας.

Του Δημοσθένη λόγοι καρτερούν
και Ισοκράτη, κάλλιστα γραμμένοι,
ν’ ανοίξουνε το νου σου και να μπουν,
ως σύμβουλοι για πράξη λογισμένη.

Αισχύλος, Ευριπίδης, Σοφοκλής,
το δράμα της ζωής για σε θα κάμουν
έργο το τραγικό επί σκηνής,
τον ρύπο της ψυχής για να καθάρουν.

Ο Σολωμός για σε με τον καιρό
ύμνο καλό στη Λευτεριά θα ψάλλει,
και Παλαμάς θα σύρει το χορό,
Ελλάδος τραγουδώντας θεία κάλλη!

Στη διαλεχτή χορεία ποιητών,
άριστων εραστών Έλληνος λόγου,
με δέος και αιδώ των οφθαλμών,
έμπα, σα μια μονάδα του συλλόγου.

Σκέψου καλά, με προσοχή πολλή,
τη γλώσσα τούτη συ προτού μιλήσεις,
και πιο πολύ προτού με τη γραφή,
σα μ’ ένδυμα παντοτινό, στολίσεις.

Τη γλώσσα, που σου χάρισαν Θεοί
Ελληνικοί, με δόξα κεντημένη,
σαν Κέρβερος να την φυλάς κι εσύ,
με της ζωής το φως γερά δεμένη!

X. K. E.