Της Αφροδίτης το νησί, Κύπρος αγαπημένη,
ελεύθερο γεννήθηκε και πρέπει για να μένει.

Διαίρεση και διχασμός και των αρμάτων βία
αταίριαστα για το νησί, με την πνοή τη θεία.

Επόθησε παρηγοριά και της Μητέρας χάδι,
μια μέρα την ηλιόλουστη και ξαστεριάς το βράδυ.

Ελευθερίας τίμημα βαρύ θενά πληρώσει,
διαιρεμένο θα βρεθεί, πόνο πολύ θα νιώσει.

Βαρβαρικής της εισβολής και δόλιας Αγγλίας
τεχνάσματα θα γίνουνε προφάσεις αμαρτίας.

Η νήσος θα διαιρεθεί, και τριχοτομημένη
θα παραδέρνει μοναχή, δαρμένη και κλαμένη.

Η θέση της στρατηγική, μοναδικά δεσπόζει,
ηπείρους τρεις παρατηρεί, μια φήμη διασώζει.

Μεσόγειος η θάλασσα παντού την περιβρέχει,
πλούτη πολλά, λυπητερά, μέγας βυθός κατέχει.

Δυνάμεων τα βλέμματα τραβάει σα μαγνήτης,
περιπολούν σαν Έρωτες κορμί της Αφροδίτης.

Θεά βάλε το χέρι σου, δώσε και την ευχή σου,
στη νήσο την πανέμορφη, το γελαστό παιδί σου!

X. K. E.