Αγαπητοί φίλοι,
Το συνημμένο ποίημα, Φιλόσοφος Δάσκαλος, αφιερώνεται στη μνήμη του εκλιπόντος σεβαστού δασκάλου, φιλοσόφου και ποιητή, Νικολάου Καλογερόπουλου, με την ευχή να είναι αιωνία η μνήμη αυτού και του έργου του.

Χρήστος Κ. Ευαγγελίου
Καθηγητής Φιλοσοφίας

 

 

Ο Φιλόσοφος Δάσκαλος

—————————-

Σαν Προμηθέας με πυρσό,
δεν πήγες συ να κλέψεις
πυρ των Ολύμπιων Θεών,
κόσμους να διαφεντέψεις!

Είχες τη ρίζα της φωτιάς
στα βάθη της ψυχής σου,
από μια φλέβα της φυλής
που ήταν γονική σου.

Σαν Αθηνά, στο χέρι σου
συ δεν κρατάς κοντάρι,
μα, σαν αρχαίος σοφιστής,
χαρτί και καλαμάρι.

Το γράψιμό σου όμορφο,
σαν άγαλμα αρχαίο,
σαν ένα σύμπλεγμα Ψυχής
με Έρωτα μοιραίο!

Σφύζει με δύναμη ζωής,
σαν αθλημένο κάλλος,
εσύ και γλύπτης της ψυχής
και δάσκαλος μεγάλος.

Ψάχνεις το μέτρο για να βρεις,
καλά για να μετρήσεις
θείας ψυχής την αρετή,
την ομορφιά της Φύσης.

Νους ευφυής και υγιής,
σε σώμα γυμνασμένο,
είναι για σε το άγαλμα,
το καλοδουλεμένο.

Τη γλώσσα την Ελληνική
και τη Φιλοσοφία,
σαν δύο μούλες σε ζυγό,
έζεψες με μαγεία.

Σαν αρμονίας έρωτας,
έμαθες από χρόνια
πως να ταιριάζεις τα θνητά
με τ’ άλλα, τα αιώνια.

Από τη φλόγα της φωτιάς,
που καίει τα σωθικά σου,
σαν μία δάδα του βωμού
και λάμπει η ματιά σου,

έρχονται νέοι σπουδαστές
προσμένοντας να λάβουν
λάμψη από τη λάμψη σου,
σαν τα κεριά π’ ανάβουν!

Το δρόμο συ που διάλεξες,
σαν Ηρακλής του Δία,
εκείνοι θα βαδίσουνε
καλά, με καρτερία.

Κι όταν ο Χάρος άκαρδα,
σα μουσικής μια νότα,
σβήσει το φως που φώτιζε,
χίλια θα φέγγουν φώτα!

Με τη χορεία των σοφών,
ο Νους θα ξαποστάσει
και, με κρασί αθάνατο,
Θεά θα τον κεράσει!

Χ. Κ. Ε.