Ελευθερία ή Θάνατος
Σαν η ψυχή βυθίζεται στα μύχια τα ριζά της
για να αντλήσει δύναμη, ανάταση ζωής,
βρίσκει το πάναγνο νερό, το αρχαίο Λάλον Ύδωρ
και μεταγγίζει μέσα της το νέκταρ των Θεών!
.
Η θεία τούτη μέθεξη συντήρησε αιώνες
τη φλόγα της Ανάστασης για τον Ελληνισμό
ως την κατάλληλη στιγμή, που έκρινε ο Πλάστης
ν’ αρχίσει η επανάσταση και ο ξεσηκωμός!
.
Αιώνες στέναζ’ η φυλή, το σκλαβωμένο Γένος,
κάτω απ’ του Τούρκου τον ζυγό, το άσβεστό του μένος.
Παρθένες ατιμάστηκαν και στόλισαν χαρέμια
μήτρες που πήραν βίαια το σπέρμα του εχθρού
και γέννησαν γενίτσαρους να σφάξουν τη γενιά τους
τσακίζοντας απάνθρωπα τη μοίρα του Ρωμιού!
.
τσακίζοντας απάνθρωπα τη μοίρα του Ρωμιο.
Μα σαν ο τρόμος έπαψε να σκιάζει την ψυχή τους
όρκο βαρύ ορκίστηκαν να σώσουν τη Φυλή τους
κι η Παναγιά ευλόγησε τη δίκαιη οργή τους!
.
Θεέ, από τι τά ’πλάσες αυτά τα παλικάρια,
που χύθηκαν στον όλεθρο να σώσουν την Ελλάδα;
Το αίμα κατακόκκινο κυλούσε στα κορμιά τους
κι ο πόθος για την λευτεριά φτέρωνε την καρδιά τους!
.
Η βούλα που εσφράγισε την άγι’ απόφασή τους
χαράχτηκε στο μέτωπο κάθε αγωνιστή
και τίποτα δεν μπόρεσε πλέον να συγκρατήσει
το ηφαίστειο που σιγόβραζε χρόνια να εκραγεί!
.
Κι η σπίθα έγινε φωτιά, βροντή, αστροπελέκι
και η βροχή κατακλυσμός, που απλώθηκε παντού!
Ο τρομαγμένος ο ραγιάς ανόρθωσε το στήθος
και ρίχτηκε σαν Διγενής στο τούρκικο το στίφος.
.
Κάθε ραχούλα γέμισε με άσπρη φουστανέλα
και καριοφίλια άστραψαν στης νύχτας τη σιωπή
καμπαναριά ηχήσανε και η κραυγή του Ρήγα
«ως πότε παλικάρια» έγινε ιαχή!
.
Η Δέσπω έβαλε φωτιά και έδειξε στον Τούρκο
πως έσβησε ο ίσκιος του πάνω στο χώμα τούτο!
Το Μεσολόγγι βρόντησε! Το Σούλι εξεσηκώθη
άντρες, γυναίκες και παιδιά με βιά αρματωθήκαν!
..
Το Κούγκι ανατινάχτηκε, σπονδή στον μέγα όρκο
κι οι κόρες προτιμήσανε στο Ζάλογγο χορό!
Το αίμα πότισε βαθιά την άμοιρη πατρίδα
και η φωνή ακούστηκε απ’ το ουράνιο βήμα!
.
Ελευθερία ή Θάνατος ήταν το σύνθημά τους
κι η δάφνη με τα φύλλα της σκέπαζε τα κορμιά τους.
Η Δόξα γοργοπόδαρη στεφάνωνε κεφάλια
εκείνων που ατένιζαν τη μάνα, την Ελλάδα,
περήφανη κι αγέρωχη να στέκει στο θρονί της
και γύρω τα βλαστάρια της να δίνουν την ψυχή τους
για μιαν ιδέα ασύλληπτη, Πατρίδα λατρεμένη
και Πίστη πατρογονική, στου Έθνους την Τιμή