Μια και το γερμανικό όραμα στρατιωτικής ηγεμονίας στην Ευρώπη απέτυχε με την κατάληξη του Α ́ και κυρίως του Β ́ παγκόσμιου πολέμου, και μετά την αποστρατικοποίησή της, η Γερμανία επιχειρεί σήμερα οικονομική δεσποτεία στην Ευρώπη. Η Γερμανία «ξεχνάει» τις οφειλές της από το θάνατο εκατομμυρίων ευρωπαίων, τα υποχρεωτικά πολεμικά δάνεια, τις υλικές καταστροφές και λεηλασίες του προκάλεσε. Ξεχνάει ότι πλούτισε με την ανοχή της Ευρώπης και της Αμερικής, προστατευμένη από το σχέδιο Marshall. Ξεχνάει την ανοχή των νικητών της για την ανάκαμψή της μετά τον πόλεμο. Και με την οικονομική ισχύ που απέκτησε λόγω αυτής της ανοχής, αντί η Γερμανία να πληρώσει τα δεδικασμένα χρέη της που προέρχονται από τη δράση του Γ’ Ράιχ, προκαλεί έναν άνισο ευρωπαϊκό ανταγωνισμό. Η Merkel παίζει το ρόλο κατήγορου και επιβάλλει στους ευρωπαίους εταίρους λιτότητα εν μέσω ύφεσης. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του ηγέτη της πλειοψηφίας στη βουλή της Γερμανίας Volker Kauder ότι «ξαφνικά η Ευρώπη μιλάει γερμανικά». Για άλλη μια φορά, το γερμανικό κράτος συμπεριφέρεται ως η Ευρώπη να ανήκει στη Γερμανία.
Πλουτισμός Γερμανίας και Ευρώ
Ο πλουτισμός της Γερμανίας και η παράλληλη φτωχοποίηση του ευρωπαϊκού νότου επιτεύχθηκαν με λειτουργία του ευρώ. Χάρη στην αυξημένη πίστωση στην ευροζώνη, η Γερμανία έγινε η πρώτη εξαγωγική χώρα στον κόσμο. Μεταξύ 1998 και 2008 οι εισαγωγές της Ελλάδας από Γερμανία αυξήθηκαν κατά 300% (από 7,7 σε 21,5 δις δολάρια). Σύμφωνα με στοιχεία της Budensbank, οι εκροές από τις νοτιοευρωπαϊκές χώρες καταλήγουν σε εισροές στη Γερμανία στο 80% των περιπτώσεων. Η Γερμανία επέβαλε χαλάρωση των όρων του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης σε εποχή ύφεσης της οικονομίας της (αρχές του 2000), και αφού πλούτισε σε βάρος του ευρωπαϊκού νότου, επιβάλλει σήμερα πλέον την εφαρμογή του Συμφώνου με αυστηρότητα, καταδικάζοντας την Πορτογαλία, Ελλάδα, Ισπανία και Ιταλία σε λιτότητα ανεργία και κοινωνική συρρίκνωση. Προφανώς, η χαλάρωση ή αυστηρότητα των όρων του Συμφώνου στην Ευροζώνη εξαρτώνται από τα συμφέροντα της Γερμανίας.
Ένωση Γερμανιών και Ευρωζώνη
Μεταξύ 1945 και 1990, η σταθερότητα της Ευρώπης οφείλεται εν πολλοίς στην αποστρατικοποίηση της Γερμανίας και στην στρατιωτική επίβλεψή της από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Γαλλία συναίνεσε στη γερμανική ενοποίηση, αφού πρώτα δέσμευσε τη Γερμανία για μια συνδιαχείριση της ευρωπαϊκής νομισματικής πολιτικής μέσω του ευρώ (Συνθήκη του Μάαστριχτ). Όμως με την ένωση Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας και με τη νομισματική ένωση μιας εθνο-κρατο-κεντρικής ευρωπαϊκής ζώνης, η ηγεμονική διεθνιστική τάση της Γερμανίας αναβίωσε. Η Ελλάδα με τη συμμετοχή της στην Ευρωζώνη οδηγήθηκε σε διαρκή δανεισμό από τους οικονομικά ισχυρότερους. Για τον άλογο αυτό δανεισμό υπάρχουν ευθύνες, και η κυβέρνηση Κ.Καραμανλή που διπλασίασε το Ελληνικό χρέος μέσα σε 3 χρόνια (από 180 σε 310 δισεκατομμύρια μεταξύ 2006 και 2009) θα έπρεπε να είναι υπόλογη στη δικαιοσύνη. Το ερώτημα είναι, γιατί μετά την ένωση των Γερμανιών δεν πλήρωσε το χρέος της η Γερμανία στην Ελλάδα, όπως επέβαλε η Συμφωνία των Παρισίων; Ενδεικτικά, οι οφειλές της Γερμανίας στην Ελλάδα ανέρχονται σήμερα στα 575 δισεκατομμύρια δολάρια κατά τον Γάλλο οικονομολόγο και σύμβουλο της Γαλλικής κυβέρνησης Jacques Delpla (Les Echos, Saturday, July 2011).
Αποσταθεροποίηση της Ευρώπης
Η Ευρωζώνη εξυπηρέτησε μέχρι σήμερα λάθος πολιτική στο πλαίσιο της δεσποτείας της Γερμανίας- της-Merkel με την ανοχή της Γαλλίας-του-Sarkozy. Αυτή η πολιτική λειτούργησε σε βάρος κάθε δημοκρατικής διαδικασίας λήψης αποφάσεων στην Ευρωζώνη, χωρίς προσπάθεια σύγκλισης συμφερόντων των κρατών μελών, έχοντας ως συνέπεια τη βαθμιαία συντριβή των οικονομικά ανίσχυρων. Οι νοτιοευρωπαίοι ελπίζουν σήμερα στον περιορισμό της έκτασης ζημιών που έχει επιφέρει η γερμανική πολιτική «διάσωσης» με λιτότητα, μαζική ανεργία και οικονομική ύφεση. Ελπίζουν ότι οι ηγέτες της Ευρωζώνης θα δουλέψουν για μια Ευρώπη των πολιτών και όχι για μια Ευρώπη των τραπεζιτών. Για την επίλυση του προβλήματος απαιτείται η άμεση δημιουργία ευρωπαϊκής δημοσιονομικής ένωσης και η έκδοση ευρωομολόγων, με επακόλουθες υπερεθνικές θεσμικές αλλαγές με συναινετικές διακρατικές συγκλίσεις συμφερόντων. Τα κράτη της Ευρωζώνης πρέπει να επιλέξουν είτε την αμοιβαιοποίηση είτε τη νομισματική επανεθνικοποίηση.
Κράτη δικαίου
Η Merkel ζητάει την πάταξη της φοροδιαφυγής ως πρωταρχική μεταρρύθμιση στην Ελλάδα. Πράγματι, εάν η Ελλάδα ήταν ευνομούμενη χώρα, πολλοί πρωθυπουργοί της θα είχαν καταδικαστεί διότι η παραμέληση της πάταξης φοροδιαφυγής αποτελεί έγκλημα. Επίσης, εάν η Γερμανία ήταν ευνομούμενο κράτος θα είχε καταδικάσει τη γερμανική εταιρεία Hochtief που είναι ο μεγαλύτερος φοροφυγάς στην Ελλάδα, θα είχε φυλακίσει τα μέλη της Siemens που λάδωσαν Έλληνες πολιτικούς για το αεροδρόμιο, το μετρό και δημόσιες αγορές μηχανημάτων, και θα είχε εκδώσει τον Χριστοφοράκο στην Ελλάδα για να δικαστεί. Θα είχε καταδικάσει τους υπαίτιους της εταιρείας Ferrostaal που ανέλαβαν την πώληση στην Ελλάδα υποβρυχίων για μια περιουσία, πληρώνοντας μίζες σε πολιτικούς των οποίων τα ονόματα αποκρύπτει. Ουδόλως ενοχλήθηκε η Merkel όταν η Ελλάδα πλήρωσε 2.2 δισεκατομμύρια ευρώ και παρέλαβε από τη Γερμανία μόνο ένα εκ των τεσσάρων υποβρυχίων, το περιβόητο “Παπανικολής” που…έγερνε. Ουδόλως ενοχλήθηκε με τα σκάνδαλα προμήθειας υπερκοστολογημένων αρμάτων μάχης Leopard και αναβάθμισης πολεμικών αεροσκαφών F4 Phantom με λίγα χρόνια επιχειρησιακής ζωής
Έλλειψη φωτισμένων ηγετών στην Ελλάδα
Αφού πρώτα οι Έλληνες ηγέτες υπέγραψαν την οικονομική καταδίκη της Ελλάδας με τα 2 μνημόνια, τώρα σχεδιάζουν την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας αντί πινακίου φακής. Για παράδειγμα, σύμφωνα με το Annual Report της ΔΕΗ η αξία των υπαρχόντων της ανέρχεται σε 16,6 δις ευρώ, όμως κινδυνεύει να εκποιειθεί στη σημερινή χρηματιστηριακή της αξία που έχει καταρρεύσει στα 500 εκατομμύρια ευρώ, και μάλιστα μπορεί ο αγοραστής να χρησιμοποιεί ομόλογα του ελληνικού δημοσίου από τη δευτερογενή αγορά (με 10-20% της ονομαστικής τους αξίας) και το δημόσιο να τα αποδέχεται στην ονομαστική τους τιμή! Όσο για τα μελλοντικά έσοδα της Ελλάδας από την εκποίηση, αν η Γερμανική κατασκευάστρια εταιρεία του αερολιμένα Αθηνών δεν αποδίδει φόρους στο Ελληνικό Κράτος (και χρωστάει 500 εκατομμύρια ευρώ), γιατί θα αποδίδει φόρους όποιος αγοράσει τη ΔΕΗ; Ο μέσος Έλληνας δεν θέλει να συμπράξει στη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας. Θέλει την άρση των επαχθών όρων του μνημονίου για την εκπλήρωση οικονομικών υποχρεώσεων της Ελλάδας, και απαιτεί τη διεκδίκηση των οικονομικών υποχρεώσεων άλλων κρατών προς την Ελλάδα.
Ποιος τιμάει την υπογραφή του;
Δεδομένου ότι η «εύπορη» Γερμανία (α) δεν τιμά την υπογραφή της στη συνθήκη που τελειώνει τον πόλεμο στην Ευρώπη με την επανένωση των Γερμανιών (Συνθήκη 4+2), (β) δεν τιμά τους όρους που αφορούν τις αποζημιώσεις της (Συνδιάσκεψη Παρισίων) και (γ) δεν τιμά την υπογραφή της στη σύναψη κατοχικού δανείου από την Ελλάδα, γιατί θα έπρεπε η «φτωχή» Ελλάδα να τιμήσει τις υπογραφές Παπανδρέου/Σαμαρά για ΜΗ συμψηφισμό του διαιωνιζόμενου γερμανικού χρέους στην Ελλάδα με το πρόσφατο ελληνικό χρέος στη Γερμανία; Αποτελεί ηθικό υπόβαθρο διακρατικών σχέσεων η θεώρηση της Merkel ότι το χρέος της Ελλάδας είναι περισσότερο απαιτητό από το χρέος της Γερμανίας; Ποιος επιτρέπει στους Merkel και Schäuble να θεωρούν ότι το δάνειο που πήρε η Ελλάδα με ειρηνικές διαπραγματεύσεις είναι πιο πληρωτέο από το δάνειο που πήραν οι προκάτοχοί τους επί Χίτλερ με το πιστόλι στον κρόταφο του έλληνα κυβερνήτη το 1942; Ποιος τους επιτρέπει να αρνούνται να πληρώσουν το ποσό που επιδικάστηκε στη Γερμανία το 1949, και που λόγω της ανοχής μας όφειλαν να αποπληρώσονυ 41 χρόνια αργότερα;
Καθυστέρηση αποπληρωμής
Οι Γερμανοί κάτοικοι Χανίων αναφέρουν σχετικά με τη δήλωση «το ερώτημα των αποζημιώσεων δεν αποτελεί πλέον θέμα» του υπουργού εξωτερικών της Γερμανίας Westerwelle ότι «…Όσο η Γερμανία ζει με κλεμμένα, όσο
αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες της για τις καταστροφές που προκάλεσε το Γ ́ Ράιχ και για τις συνέπειές τους, δεν θα καταφέρουν οι νέοι της Γερμανίας, οι οποίοι φυσικά δεν φταίνε για τα εγκλήματα των προγόνων τους, να ενταχτούν σε μια κατά βάθος ‘ειρηνική, γεμάτη εμπιστοσύνη, συνεργασία’ και έναν ουσιώδη διάλογο με τους Ευρωπαίους συνομιλητές τους…» (απεργιακή Ελευθεροτυπία 7/7/2012). Προφανώς, η ελληνική καθυστέρηση τιμωρείται με
λιτότητα, ενώ η γερμανική καθυστέρηση αποπληρωμής δανείου αμείβεται με το πέρασμα των προβληματικών ελληνικών ομολόγων από τη Γερμανία (που μας χρωστάει πολύ μεγαλύτερο ποσό του δικού μας χρέους) σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Γαλλία (που δεν μας χρωστάνε τίποτα). Γιατί δεν είναι υπόλογη στην ελληνική δικαιοσύνη η κυβέρνηση Γ.Παπανδρέου που έδωσε χρόνο στη Γερμανία να «ξεφορτωθεί» τα ελληνικά ομόλογα, αντί να ζητήσει άμεσο συμψηφισμό ελληνικού και γερμανικού χρέους; Γιατί η παρούσα κυβέρνηση αποδέχεται περαιτέρω καθυστέρηση αποπληρωμής του γερμανικού χρέους στην Ελλάδα, κατά παράβαση κάθε δικαίου;
Είναι πολύ νωρίς ή πολύ αργά;
Η Γερμανία άλλοτε μας λέει ότι «είναι πολύ αργά» για την αποπληρωμή του χρέους της στην Ελλάδα γιατί πέρασε πολύς καιρός από το 1945 που κατέστρεψε την Ευρώπη και δανείστηκε με βία. Άλλοτε πάλι μας λέει ότι «είναι πολύ νωρίς» γιατί πρέπει εμείς πρώτα να κάνουμε τις μεταρρυθμίσεις που μας υποδεικνύει και μετά η Γερμανία να εκπληρώσει τις οικονομικές της υποχρεώσεις. Τι από τα δύο προσπαθεί να μας διδάξει η Γερμανία; Να καθυστερήσουμε κι εμείς να πληρώσουμε ώστε να παλαιώσει και να ξεχαστεί και το δικό μας δάνειο, ή να βάλουμε όρους εκτός συνθηκών τους οποίους θα πρέπει να εκπληρώσουν οι δανειστές μας πριν τους πληρώσουμε; Ακόμα προκλητικότερη είναι η φήμη που διαδίδει η γερμανική κυβέρνηση ότι η Ελλάδα έχει παραιτηθεί των δικαιωμάτων της περί γερμανικών αποζημιώσεων. Γιατί η Ελλάδα στο όνομα της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης θα παραιτείτο του δικαιώματος επιστροφής του γερμανικού χρέους, όταν η Γερμανία δεν παραιτείται του δικαιώματος επιστροφής του ελληνικού χρέους;
Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΟΡΘΟΠΟΔΗΣΕΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΑΝ ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ ΤΑ ΧΡΕΗ ΤΗΣ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΕΝΩ ΔΕΝ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ ΤΑ ΧΡΕΗ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΣΕ ΑΥΤΗΝ. Περισσότεροι από 210 χιλιάδες Έλληνες και αλλοδαποί έχουν υπογράψει μέχρι σήμερα το αίτημα στην γερμανική κυβέρνηση, να πληρώσει στην Ελλάδα το χρέος της που αφορά το κατοχικό δάνειο και τις πολεμικές επανορθώσεις, βάσει διεθνών συμβάσεων.
Υπογράψτε κι εσείς το αίτημα στον ιστότοπο http://www.greece.org/blogs/wwii/.
Ελένη Σαββάκη,
Καθηγήτρια Ιατρικής, Πανεπιστημίου Κρήτης
Άρθρο δημοσιευμένο στην εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ